De onheilspellende zelfportretten van Francesca Woodman

Wie was Francesca Woodman ? En wat weten we werkelijk van haar ? Tegenwoordig wordt ze gezien als een bovennatuurlijk getalenteerd fotograaf. Wat opmerkelijk is voor een fotograaf van wie tot nu toe slechts een deel van haar werk is gepubliceerd of tentoongesteld.

Studietijd in Providence

Francesca Woodman is in 1958 geboren in Boulder, Colorado. Ze groeit op in een artistiek milieu. Haar beide ouders zijn kunstenaars. En ook haar oudere broer Charles wordt kunstenaar. Op jonge leeftijd, als teenager, begint ze al met fotograferen. Al snel focust ze zich op het maken van zelfportretten. Zelfs wanneer andere mensen in haar werk voorkomen zijn ze stand-ins voor de kunstenaar. Van 1975 tot 1979 studeert ze in Providence op Rhode Island. Met de hulp van een beurs van school kan ze een jaartje naar Rome. In Rome komt ze in aanraking met het surrealisme.

Zelfmoord in New York

Na haar afstuderen verhuist ze naar New York. Het kost haar moeite om daar de kost te verdienen en succes te vinden. Ze krijgt een depressie. In de herfst van 1980 doet ze haar eerste zelfmoordpoging. Ze wordt psychiatrische behandeld en gaat weer bij haar ouders wonen. Op 19 januari 1981 pleegt ze alsnog zelfmoord in New York. Ze laat een overvloedige hoeveelheid, verrassend complexe, foto’s achter. De meeste foto’s zijn gemaakt tijdens haar studietijd. Onbekend tijdens haar leven worden haar foto’s voor het eerst in 1986 tentoongesteld, vijf jaar na haar dood.

Fascinatie voor Francesca Woodman

Er zijn tal van vragen. Zijn Woodman’s zelfportretten een voorspelling van haar naderende dood ? Was ze een feministe of meer bezig met experimenteren ? En is de belofte van nog beter werk afgebroken door een voortijdige dood ?

Deze vragen zijn voor een deel de oorzaak van de hedendaagse fascinatie met Woodman’s leven en werk. Aangezien ze haar artistieke identiteit nog volop aan het ontwikkelen was, is haar reputatie verbazingwekkend. Tal van boeken over haar werk en leven zijn inmiddels verschenen. De waardering van haar werk is sterk bepaald door haar zelfmoord op 22-jarige leeftijd. Verder zijn er de dagboeken die ze bijhield. Hierdoor krijgen we een goed inzicht in de problemen waar ze mee worstelde.